UTK – Magistrala AGP

AGP – Accelerated Graphics Port

Główne zalety AGP:

  • Duża szybkość transmisji
  • Przydzielenie pełnej przepustowości AGP wyłącznie karcie graficznej
  • Odciążenie magistrali PCI
  • Umożliwienie wykorzystania części pamięci głównej na potrzeby systemu graficznego i przechowywania w niej tekstur

magistrala-agp

Zadanie domowe
Referat: Dyski twarde i elastyczne

  • Zasada odczytu i zapisu na nośniku magnetycznym
  • Rodzaje stacji dyskietek FDD
  • Interface dysków elastycznych (FDC)
  • Schematy – zapisu/odczytu i kontrolera
  • Budowa mechaniczna napędu dysku elastycznego (schemat)
  • Pasmo FDD standardu SA-450
  • Fizyczna struktura zapisu na dyskietce (opis schemat)
  • Logiczna struktura dyskietki dla systemu plików FAT
  • Budowa mechaniczna HDD
  • Schemat bądź rysunek z opisem do tego
  • Rozwiązania mechaniczne pozycjonerów dysku
  • Systemy plików i rodzaje
  • Podział dysku na partycje (schemat)
  • Interface dysków twardych
  • Schematy ^^^

UTK – Grafika 3D i magistrala AGP

Tworzenie grafiki 3D dzielimy na 2 podstawowe etapy:

  • Obliczanie geometrii (gometry calculations)
  • Odtworzenie obrazu an ekranie (rendering)

Obiekty 3D modelowane są generalnie z wielokątów, najczęściej z trójkątów.

1. Pierwszy etap – ustalanie geometrii obrazu:

  • Podział obiektów na wielokąty
  • Pozycjonowanie wielokątów

Otrzymana w ten sposób informacja (współrzędne wierzchołków) przekazywana jest do drugiego etapu zwanego renderingiem.

2. Etap drugi – rendering:

  • ustalana jest widoczność i wzajemne przesłanianie się przedmiotów
  • Na powierzchnie przedmiotów nakładane są tekstury
  • Wykonywane jest cieniowanie przedmiotów oraz symulowanie ziarnistości ich powierzchni
  • Dodawane są ewentualne efekty specjalne np. mgła

SOiSK – Referat – Firewalle

Komunikacja w Internecie, porotokoły sieciowe i porty komunikacyjne

Każdy program zainstalowany w komputerze który chce wysyłać lub odbierać dane przez sieć, musi do tego celu wykorzystać jakiś protokół warstwy aplikacji ze stosu TCP/IP. Wiadomość tego protokołu muszą być następnie upakowane w segment TCP lub datagram UDP (w warstwie transportowej), a następnie przesłane dalej, w dół stosu do warstwy internetowej, gdzie następuje podzielenie segmentu na kilka mniejszych części (fragmentacja datagramów IP), oraz upakowanie ich w datagram IP. Dalej dane są jeszcze pakowane w ramkę i zamieniane na odpowiedni sygnał przesyłany przez medium transmisyjne np. skrętkę kategorii 5 w sieci 100Base-TX Ethernet, do przełącznika, routera i dalej przez Internet do celu.

model-tcp-ip

enkapsulacja

Podczas komunikacji klient/serwer, każdy serwer danego protokół warstwy aplikacji oczekuje na odebranie połączenia TCP lub datagramu IP na danym porcie. W przypadku serwera HTTP, czyli serwera stron WWW, jest to najczęściej port 80 protokołu TCP. Klient może rozpocząć komunikacje na dowolnym porcie i połączyć się z portem TCP 80 serwera. Porty z których klient nawiązuje połączenie to wysokie porty np. 52044.

Po nawiązaniu połączenia TCP, możliwe jest przesyłanie nim danych, do czasu jego zamknięcia. Takie połączenie może trwać bardzo długo. Protokół UDP jest protokołem bezpołączeniowym. Przesyła on tylko datagramy, nie nawiązując żadnych połączeń.

Na serwerach z systemem Unix, aktywne połączenia TCP możemy poznać wydając w terminalu polecenie netstat -n. Poniżej, przykładowy wynik tego polecenia:

Czytaj dalej SOiSK – Referat – Firewalle